او از دل و جان فریاد میزند ولی فریاد او را بسیاری از ما نمیشنویم و این دردی است جانسوز که بیشتر عذابش میدهد.
اگر ما صدای آنها را میشنیدیم اگر فریاد آنها در گوش سنگین ما اثر میکرد میدیدیم که چه شکایتهایی دارند که شاید بسیاری از ما هرگز به آنها فکر نکردهایم و یا حتی زحمت فکر کردن را به خود ندادهایم.
با فریاد بیصدا میگویند: " سکوتم از رضایت نیست دلم اهل شکایت نیست." اولین کسی که این فریاد بیصدا را با گوش جان خود شنید انسانی بزرگوار بود که با وجود مشقات زیادی که در طول زندگی متحمل شد یک لحظه دست از تلاش و کوشش برنداشت.
استاد "جبار باغچهبان"، از خادمان پر تلاش فرهنگ ایران و به معنی واقعی کلمه معلم گلهای خاموش بود که برای اولین بار به فکر تعلیم و تربیت کودکان ناشنوا افتاد.
زنده یاد باغچهبان در سال ۱۲۹۸شمسی آموزگاری را در دبستان (احمدیه مرند) آذربایجان آغاز کرد و موسس اولین کودکستان (باغچه اطفال) در تبریز بود.
او را باید اولین کسی دانست که در ایران، آموزش سمعی بصری را به دستگاه آموزشی کشور وارد کرد.
در ابتدای کار همه او را مورد تمسخر قرار میدادند، اما وی طی یک سال موفق شد به سه کودک ناشنوا خواندن و نوشتن بیاموزد.
شادروان باغچه بان فعالیت آموزشی خود را در شهر شیراز به مدت شش سال و بعد از آن در تهران ادامه داد. نخستین دبستان ناشنوایان را در چهار راه حسن آباد تهران در خانهای محقر تاسیس کرد.
او در این لحظه خستگی سالها تلاش و انتظار را فراموش میکرد، هر کلمه که از تراوش قلم یک کودک کر و لال بر صفحه کاغذ نقش میبست خستگی را از تن او میزدود و به او انرژی دوبارهای میبخشید که کودک دیگری را علم بیاموزد و تیرگی جهل را با نور دانش از قلب انسانها پاک کند.
امروز که بیش از چهل سال از درگذشت این مرد بزرگ میگذرد وظیفه همگی ماست که یاد او را زنده نگه داریم و به کودکان خود و همه کودکان ناشنوا بیاموزیم که باغچهبان چه حق بزرگی برگردن ما و آنها دارد.
مدیر توانبخشی "نیوشا"، تنها مرکز خانواده و کودکان ناشنوا در همدان میگوید: نباید ناشنواها را از جامعه جدا کرد و مسوولان باید با همکاری با کمک به خانوادهها به این امر تحقق ببخشند.
"سهیلا قدیمی"، افزود: سازمان جهانی بهداشت تصمیم به جمع آوری مدارس استثنایی نموده تا کمشنواها بتوانند در جامعه و در کنار بچههای عادی به تحصیل ادامه دهند.
وی اضافه کرد: مسوولان مدارس، باید به بچههای ناشنوا توجه کامل کنند تا بتوانند در جامعه خوب ظاهر شوند.
وی اظهار داشت: مسئولان و خانوادهها باید با آگاهی و اطلاعات کافی بچه ها را در این امر مهم یاری کرده و از آنها حمایت کنند.
وی ظرفیت پذیرش این واحد توانبخشی را تا ۵۰نفر عنوان کرد و گفت: با وجود موفقیت شش نفر از بچههای کم شنوای موسسه در راهیابی به مدارس عادی بهزیستی توجهی برای رفع مشکلات موسسه نکرده است.
وی اظهار داشت: خدمات رسانی خوب و به موقع از سوی سازمان بهزیستی باعث موفقیت بچههای کم شنوا در جامعه میشود.
وی تعداد کم دستگاههای وارده برای خوب شنیدن و از دست رفتن عمر مفید بچههای کمشنوا در کاشت حلزون را یکی از مشکلات توانبخشی استان ذکر کرد.
وی با بیان اینکه عمر مفید هر سمعک سه سال است اضافه کرد: با وجود استفاده و مشکلات عدیده هر سمعک، سازمان بهزیستی این دستگاه را هر پنج سال یکبار در اختیار فرزندان معلول قرار میدهد.
یکی از والدین فرزندان کمشنوا میگوید: سازمان بهزیستی که متولی خدمات رسانی به معلولان از جمله ناشنوایان و کم شنوایان است باید برای موفقیت اینها که سرشار از استعدادهای مختلف هستند کم کند.
او اظهار داشت: بچههای ناشنوا زیر نظر بهزیستی بودجه خاصی دارند اما به دست آنها نرسیده و حاصل کم توجهی این سازمان است.
وی خواستار رسیدگی به وضعیت خانوادههای دارای فرزندان ناشنوا از لحاظ سرویسدهی و دادن سهام اعلامشده به فرزندان معلول شد و گفت: سازمان بهزیستی تاکنون هیچ گونه کمکی جهت رفع مشکلات ما نکرده است.
رییس سازمان بهزیستی همدان گفت: ناشنوایان قشری از جامعه هستند که نمیتوان آنها را معلول نامید چرا که توانمندیهای بسیاری دارند که میتوان از آنها در رشد و شکوفایی جامعه و کشور بهره برد.
"غلامرضا ترک"، افزود: هماکنون در استان همدان شش هزار معلول شنوایی وجود دارد که از اینها دو هزار و یکصد نفر خدمات دریافت میکنند.
وی به بررسی مشکلات و سئوالات خانوادههای بچههای ناشنوا پرداخت و اظهار داشت: تاکنون هیچ گونه اعتباری برای رفع مشکلات کودکان کم شنوا به دست ما نرسیده است.
وی افزود: در تلاش برای رفع برخی از مشکلات خانوادهها اعم از خدمات سرویس دهی و پرداخت سهام اعلام شده خواهیم بود.